21 Μάρτη 2022 - Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου«Οι κούκλες να μας οδηγούν στο όνειρο, αλλά και στο ξύπνημα: η παράσταση τελειώνει και οι άνθρωποι συνεχίζουν να χρειάζονται φροντίδα.»Στάθης Μαρκόπουλος
Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που διοργανώναμε μία μεγάλη ανοιχτή γιορτή για τα 30 χρόνια από την ίδρυση του Ελληνικού Κέντρου Κουκλοθεάτρου.
Όταν αποφασίσαμε να αναβάλουμε εκείνη τη γιορτή, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο θα αργούσαμε να γιορτάσουμε ξανά το κουκλοθέατρο όπως το συνηθίζαμε.
Οι κούκλες έμειναν για καιρό κλεισμένες στις βαλίτσες τους, οι συνθήκες έγιναν δύσκολες για τους κουκλοπαίκτες, όπως και για τους περισσότερους ανθρώπους.
Φέτος, στο εδώ και τώρα, οι κουκλοπαίκτες και οι κουκλοπαίκτριες διευρύνουμε την θέση μας, ψάχνοντας μία ισορροπία ανάμεσα στην εσωστρέφεια και την εξωστρέφεια που χαρακτηρίζει το ίδιο το κουκλοθέατρο. Ακολουθώντας γενναία και ειλικρινά τη δυναμική μας, σκεφτήκαμε έναν ιδιαίτερο εορτασμό για την φετινή παγκόσμια ημέρα κουκλοθεάτρου, με δράσεις που θα πραγματοποιηθούν από μέλη του συλλόγου σε δομές φιλοξενίας προσφύγων, γηροκομεία και άλλους χώρους που φιλοξενούνται άτομα που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην τέχνη και ειδικά σε αυτή του κουκλοθεάτρου.
Παρόλα όσα συμβαίνουν, είμαστε εδώ, με την τέχνη μας, βρίσκοντας τρόπους να την υπηρετούμε, να συναντιόμαστε, να φροντίζουμε τους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας και να προσφέρουμε πάλι κουκλοθέατρο.
--
Για το Ελληνικό Κέντρο Κουκλοθεάτρου Unima Ελλας
Για την Παγκόσμια Ημέρα ΚουκλοθέατρουΣτέλνω μια τρυφερή αγκαλιά σε όλους του κουκλοπαίχτες.
Σε όλο τον κόσμο συνάδελφοί μας καταγίνονται με τα οράματά τους και δημιουργούν σε πείσμα των καιρών. Πειραματίζονται, γράφουν, σβήνουν, φτιάχνουν κούκλες τις ντύνουν, κάνουν τα σκηνικά, γράφουν την μουσική, σχεδιάζουν τον φωτισμό, κάνουν τις χορογραφίες, αρχίζουν τις πρόβες… και ότι άλλο ζητάει η παράσταση.
Δουλειά που στην γλώσσα μας ορίζουμε με δυό λέξεις, παίζω κουκλο-θέατρο. Αυτό το παίζω είναι που πολλοί το παρεξηγούν .Οτι είναι εύκολο ανέξοδο, παιδαριώδες, δηλαδή δεν του δίνουμε και πολύ σημασία. Όμως δεν έτσι. Γιατί η ψυχούλα μας το ξέρει πόσα ξενύχτια, θυσίες, ανασφάλεια περνάμε στην πορεία της καλλιτεχνικής μας ζωής. Είμαστε όμως επίμονοι, πεισματάρηδες, εφευρετικοί για να τα βγάλουμε πέρα. Κι όλα αυτά σαν τον ακροβάτη που σε μια κλωστή πάσχει να βρει την ισορροπία του.
Γι’ αυτό το κεφάλι ψηλά και συνεχίζουμε...
και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός.
Μάρτιος, 2022 Μίνα Σαρρή
*Φέτος το ελληνικό κέντρο κουκλοθεάτρου Unima Ελλάς ανέθεσε στην αγαπημένη Μίνα να γράψει το κείμενο για την παγκόσμια ημέρα κουκλοθέατρου. Η Μίνα Σαρρή είναι κουκλοπαίχτρια του Θεάτρου Κούκλας. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού κέντρου κουκλοθεάτρου, έχει διατελέσει πρόεδρος και είναι επίτιμο μέλος του συλλόγου.
Την ευχαριστούμε πολύ!

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου από την Διεθνή UNIMA (Union Internationale de la Marionnette)Ranjana Pandey
Η Θάλασσα
Η Θάλασσα μετέφερε πάντα τους αφηγητές και τις ιστορίες τους από τη μια ακτή στην άλλη, από το ένα νησί στο άλλο, από τη μια ήπειρο σε πολλές. Οι ιστορίες στροβιλίστηκαν μαζί, μαριναρίστηκαν σε πολλά πολιτιστικά μαγειρέματα και έγιναν μαγικές και αθάνατες.
Τα παραμυθιών, από την αρχή του χρόνου, είναι παραγεμισμένα με θαλάσσιους δράκους, γοργόνες και πάμπολλα φανταστικά όντα.
Μέσα από αυτές τις πλωτές οδούς οι πριγκίπισσες και οι πειρατές, οι ναυτικοί και οι έμποροι προικίστηκαν με πλούτο, συνοδεία τεχνιτών, γελωτοποιών και εξωτικών προϊόντων και, φυσικά, τις μεγάλες μυθολογίες όπως τη Μαχαμπαράτα, τη Ραμαγιάνα, τη Σαγκάρα Μαντάνα, τον Σινμπάντ τον Ναυτικό, το Ταξίδι στο Δύση, τις Χίλιες και Μία Νύχτες, καθώς ταξίδευαν από τον έναν πολιτισμό στον άλλον
Οι ιστορίες άλλαζαν με κάθε αφήγηση, συσσωρεύοντας λεπτά διακριτά στρώματα κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Διασκεδάζοντας, πλανεύοντας, τρέφοντας τις ψυχές των ταξιδευτών, των τυχοδιωκτών, κακών και ηρώων από μακρινές άγνωστες χώρες.
Η θάλασσα παραμένει μαγική και μυστηριώδης, αγγίζοντας τις ζωές εκατομμυρίων σε αυτόν τον πλανήτη. Τρέφει, συντηρεί και κατοικεί τη φαντασία όλων μας. Ο Ωκεανός είναι η δύναμη από την οποία ξεπήδησε όλη η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη.
Ωστόσο, η σημερινή πραγματικότητα είναι συγκλονιστική. Η θάλασσα είναι το τελευταίο σύνορο πια – το τελευταίο σύνορο ανάμεσα σε εμάς και τον αφανισμό της ζωής όπως την ξέρουμε. Σήμερα η θάλασσα είναι μολυσμένη, ασθμαίνουσα, στραγγαλισμένη από δίχτυα απληστίας και άλογης σπατάλης. Έχει μετατραπεί σε μια σούπα γεμάτη σκουπίδια, κοράλλια και ψάρια που πεθαίνουν. Καθένας από εμάς είναι κατά κάποιο τρόπο μέρος αυτής της θλιβερής πραγματικότητας.
Εδώ λοιπόν βρίσκεται μια πρόκληση για όλους τους παραμυθάδες του σήμερα: Να αναστήσουμε το σεβασμό για τις Θάλασσες της Γης – το μόνο μας σπίτι.
Ας θέσουμε τη συλλογική μας δημιουργικότητα σε αυτό το στόχο. Αμέσως τώρα!
* Η Ranjana Pandey είναι Ινδή κουκλοπαίκτρια, θεατρική συγγραφέας, σκηνοθέτιδα και εκπαιδεύτρια. Σπούδασε Αγγλική λογοτεχνία στο Νέο Δελχί και έκανε μεταπτυχιακά στην επικοινωνία και δημοσιογραφία. Εκπαιδεύτηκε στο κουκλοθέατρο στο Βέλγιο (Theatre Toone, Theatre Tilapin, και Théâtre Royal du Peruchet). Το 1982 ίδρυσε το Jan Madhyam («το μέσο των ανθρώπων» ή «των ανθρώπων»), μια κοινότητα βασισμένη στα media και ομάδα εκπαιδευτικού κουκλοθεάτρου. Στην Ινδία είναι από τους πρωτοπόρους ερευνητές του κουκλοθέατρου ως θεραπεία. Διδάσκει σε στο Πανεπιστήμιο Jamia Millia Islamia, στο Νέο Δελχί.
