ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ
Μια βραδιά αφιερωμένη στο κουκλοθέατρο!!
Σάββατο 14 Μαρτίου 2015
Ίχνη Εμπορίου. Βουλής 8- 10, Σύνταγμα
Το κουκλόσπιτο / The Dollhouse σας προσκαλεί σε μια βραδιά αφιερωμένη στο κουκλοθέατρο, ενόψει της γιορτής για την παγκόσμια ημέρα κουκλοθεάτρου που θα γίνει στις 21 Μάρτη σε διάφορα σημεία του κέντρου της Αθήνας.
Η βραδιά θα ξεκινήσει στις 20:00 με προβολή βίντεο από σύγχρονες κουκλοθεατρικές παραγωγές- ξένες και ελληνικές.
Ο χώρος θα φιλοξενεί μια μίνι έκθεση με σκίτσα ελλήνων κουκλοπαιχτών για το κουκλοθέατρο και κούκλες που οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά.
Οι κουκλοπαίχτες θα βρίσκονται εκεί για να συζητήσουν και να κατατοπίσουν το κοινό σε ο,τι αφορά το κουκλοθέατρο.
Στις 21:00 το κουκλοθέατρο Ayusaya! θα δώσει την παράσταση κωμικού λαϊκού κουκλοθεάτρου για ενήλικες και παιδιά άνω των 7 ετών, "O Φασουλής".
Ο "Φασουλής" είναι μια καρναβαλική ιστορία έρωτος και θανάτου (παράσταση κωμικού λαϊκού κουκλοθεάτρου)
Σκηνοθεσία, κατασκευές και ερμηνεία: Στάθης Μαρκόπουλος
Διάρκεια: 50'
Σημείωμα περί Φασουλή
Ο θεός έχει προαιώνια έχθρα με τους κουκλοπαίκτες.
Του είναι αδύνατο να ανεχτεί ότι κάποιος εκτός αυτού δίνει ζωή στην άψυχη ύλη.
Τον εξοργίζει δε ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι οι άνθρωποι βρήκαν τρόπους να υποφέρουν τον θάνατο –ή τη γεμάτη θάνατο ζωή τους- με χάρη.
Το γέλιο αμφισβητεί ευθέως και παντοιοτρόπως τη σοβαρότητα της κατάστασης. Φοβάμαι λιγότερο ότι έχω περιγελάσει.
Ιστορία έρωτα και θανάτου: Το κουκλοθέατρο ως απόλυτη παρωδία της γέννησης του είδους μας και της ύπαρξής του στον κόσμο τούτο.
Ο Φασουλής δεν είναι επαναστάτης, απλώς δεν έχει καμία ηθική αναστολή, καθώς υλοποιεί ταυτόχρονα το πολύ καλό και το πολύ κακό σε μια αρμονική συνύπαρξη.
Εραστής και φονιάς, έρχεται αντιμέτωπος με όλα σε μια σχέση παιδιού με το παιχνίδι του: η ζωτική σοβαρότητα στην εξερεύνηση του κόσμου, ταυτόχρονα με την ελαφρότητα της άγνοιας και της μη φορτισμένης συνείδησης και μνήμης.
Αναλαμπές που φωτίζουν την έμφυτη τάση ελευθεριότητας του Φασουλή, τον οδηγούν στις πράξεις του. Ξέρει άραγε τι κάνει;
Η παραδοσιακή τεχνική του παλιού κωμικού: ο φόνος είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να περάσεις στην επόμενη σκηνή του έργου.
Η τελική αναμέτρηση, με τον ίδιο τον Χάρο, φανερώνει τελικά τη μόνη συνειδητή ιδιότητα του Φασουλή: χτυπώντας το καμπανάκι λήξης της παράστασης αναγνωρίζει την φύση του –καθώς και του Χάρου- ως κούκλα και αυτο-ακυρώνεται προκειμένου να ακυρώσει και τον αντίπαλό του. Μετά την παράσταση, οι κούκλες πεθαίνουν. Οι άνθρωποι συνεχίζουν.
Η Ελλάδα έχει δύο παραδοσιακούς κωμικούς χαρακτήρες. Τον Καραγκιόζη και τον Φασουλή. Ο Καραγκιόζης είναι φιγούρα του θεάτρου σκιών και έφτασε από την Τουρκία. Ο Φασουλής είναι γαντόκουκλα και αδερφός του Ιταλού Fagiolino (και μέλος της μεγάλης οικογένειας των Pulchinella, Punch, Kasper, Petruska, κλπ). Έφτασε στην Ελλάδα από την Ιταλία, το 1840. Πριν από το τέλος του 19ου αιώνα, ήταν ήδη γνωστός στην Αθήνα. Στην αρχή του 20ού και μέχρι το 1930 περίπου, υπήρξε σοβαρός ανταγωνιστής του Καραγκιόζη, αλλά και σύντροφός του, αφού πολλοί καραγκιοζοπαίχτες έπαιξαν και το Φασουλή.
Στον δικό μας ΦΑΣΟΥΛΗ, το κείμενο έχει αφαιρεθεί, οι φωνές έχουν πλήρως παραμορφωθεί, οι μορφές έχουν αλλάξει. Η παράσταση διατηρεί όλα τα καρναβαλικά χαρακτηριστικά και σημάδια της και επικεντρώνεται σε αυτά σαν ένα παγκόσμιο χαρακτηριστικό του λαϊκού κουκλοθεάτρου, με στόχο την παραγωγή ενός συμπαγούς κωμικού αποτελέσματος, πάντα οικείου και πάντα σύγχρονου.
Ελάτε να γνωριστούμε!!
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟΥ 2015
Το Ελληνικό Κέντρο Κουκλοθεάτρου - Unima ΕΛΛΑΣ προτείνει :
"Καλού κακού...κράτα μια κούκλα!!"
Ημέρα: Σάββατο 21 Μαρτίου 2015
Διαδρομή από Σύνταγμα - Θησείο
Το Ελληνικό Κέντρο Κουκλοθεάτρου γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου με μια παρέλαση, η οποία με αφετηρία το Σύνταγμα και ακολουθώντας διάφορες διαδρομές μέσα στην πόλη θα κορυφωθεί με δρώμενα και μουσική στο Θησείο (στον πεζόδρομο της Ερμού).
Η γιορτή είναι αποτέλεσμα της συλλογικής δράσης των κουκλοπαικτών και της συνεργασίας με άτομα και ομάδες από άλλους, καλλιτεχνικούς ή μη, χώρους.
Το κέντρο της Αθήνας γεμίζει και με τις δικές σας κούκλες!!!!! Πάρτε μια κούκλα κι ελάτε στην παρέλαση μας για να γιορτάσουμε όλοι μαζί το κουκλοθέατρο!!
Ραντεβού στις 14:30 στο Σύνταγμα για την παρέλαση
και 16:00 στο Θησείο για τα δρώμενα!!!
Σας περιμένουμε!!
 Διεθνές Μήνυμα από τον Behrooz Gharibpour
για την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου 2015
Ήμουν δέκα χρονών όταν παρακολούθησα την πρώτη μου παράσταση παραδοσιακού κουκλοθεάτρου. Ήμουν δέκα χρονών όταν ερωτεύτηκα τον «Μουμπάρακ»*, έρωτας που διαρκεί πάνω από μισό αιώνα καταλαμβάνοντας ακόμα το μυαλό και την ύπαρξή μου.
Ήμουν είκοσι χρονών όταν κυριευμένος από αυτό τον έρωτα, έψαξα κάθε πλατεία και σοκάκι της Τεχεράνης για να βρω τους παλιούς, κουρασμένους και ταλαιπωρημένους κουκλοπαίκτες και να τους ξαναφέρω πίσω στη ζωή, στους καλλιτεχνικούς κύκλους και στα μαθήματα τέχνης των πανεπιστημίων, με την ελπίδα ότι και άλλοι θα ερωτεύονταν τα είδωλά μου.
Εκείνο τον καιρό φανταζόμουνα ότι ήμουν ο μόνος στον κόσμο με αυτή την αγάπη, αλλά σύντομα αντιλήφθηκα πως όχι, και ταξίδεψα σε κάθε γωνιά της Γης για να ανακαλύψω την παγκόσμια γοητεία του κουκλοθεάτρου συναντώντας θαυμαστές του παντού, στην Ιταλία, στην Αγγλία, στην Ινδία, στην Κίνα, στη Ρωσία, στις ΗΠΑ, στη Γαλλία, στη Γερμανία και αλλού.
Ένιωθα έκσταση με την ανακάλυψη ότι όχι μόνο δεν ήμουν μόνος, -ένας ανάμεσα στα εκατομμύρια που αγαπούσαν το κουκλοθέατρο- αλλά επίσης ότι κι ο «Μουμπάρακ» ήταν μόνο ένας ανάμεσα σε δεκάδες κούκλες που για αιώνες χρησιμοποιούσαν την κωμωδία και τον σαρκασμό για να εμφυσήσουν ελπίδα και χαμόγελα στα πρόσωπα των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών που βρίσκονταν συχνά σφιγμένοι από τον φόβο και τον πόνο σε έναν κόσμο γεμάτο πόλεμο, φτώχια, βία και ανέχεια.
Ωστόσο, δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι οι συνάδελφοί μου στην ευρύτερη κοινότητα του θεάτρου περιφρονούσαν το κουκλοθέατρο θεωρώντας τους εαυτούς τους και τη θέση τους πολύ υψηλούς για να μπουν στον κόσμο του. Τότε ήταν που έβαλα στόχο να υπεραμυνθώ τον έρωτά μου, όπως ένας πολεμιστής θα υπεράσπιζε έναν θησαυρό, και να παραδώσω τη ζωή μου σε αυτό και στο άγνωστο.
Όλο και περισσότερο εκτίμησα τότε το κουκλοθέατρο ως μια γλώσσα τόσο πολυσχιδής και βαθειά, όσο και η πανάρχαια ικανότητά μας για χαρά και λύπη, μελαγχολία και ευτυχία. Κατάλαβα ότι κάθε κούκλα είναι μια συμβολική αναπαράσταση του κόσμου γύρω μας και μια αντανάκλαση κάθε ανθρώπου που έζησε πριν από εμάς. Κι έτσι κατανόησα γιατί ο Omar Khayyam, ο διαπρεπής Πέρσης φιλόσοφος, μαθηματικός και ποιητής, ταύτισε τον κόσμο του ανθρώπου με μια παράσταση κουκλοθέατρου στο θαυμάσιο εξάστιχό του:
«Είμαστε οι κούκλες και η μοίρα ο κουκλοπαίκτης
Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά μια σοβαρή αλήθεια
Σε τούτο το θέατρο, η μοίρα τις κινήσεις μας καθοδηγεί
μέσα στην κασέλα της ανυπαρξίας, ένας-ένας εξαφανιζόμαστε.
Πίσω από τον μπερντέ βρίσκομαι εγώ κι εσείς,
μα όταν πέσει το πανί, εμείς θα είμαστε αμυδροί.»
Μέσα από τα ταξίδια μου, τη μελέτη και τις συζητήσεις με άλλους λάτρεις του κουκλοθεάτρου, μου έγινε σαφές ότι το νόημά του εκδηλώνεται με μια ποικιλία μορφών και προτιμήσεων στο μυαλό των διάφορων ερμηνευτών σε κάθε γωνιά της Γης, από τον Chikamatsu Monzaemon στους κουκλοπαίκτες των ναών και τους σικελούς μαριονετίστες, τη φαντασία και τη γλώσσα των Ινδονήσιων Dhalang ή την οπτική των διάφορων σκηνοθετών και παικτών σ' όλο τον πλανήτη. Έτσι πείστηκα ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την πανάρχαια γλώσσα της κούκλας για να αντιληφθούμε κριτικά τον κόσμο γύρω μας και έτσι να προσελκύσουμε ακόμα περισσότερους θεατές στην παράσταση κι αυτοί με τη σειρά τους να αγαπήσουν αυτή την αρχαία μορφή τέχνης.
Έχω την πεποίθηση ότι η εφεύρεση του κουκλοθεάτρου είχε ένα μεταμορφωτικό αποτέλεσμα ανάλογο της εφεύρεσης του τροχού και τουλάχιστον μείωσε τις αποστάσεις και τα επικοινωνιακά χάσματα ανάμεσά μας. Αυτό πιθανά οφείλεται στο ότι ακόμα κι ένα βαθειά φιλοσοφικό έργο κουκλοθεάτρου έχει την ικανότητα να ξυπνά στις συνειδήσεις του κοινού ένα στοιχείο παιδικότητας με το οποίο απελευθερώνονται από τις αυταπάτες της ηλικίας και του χρόνου και ανακαλύπτουν έναν φανταστικό σύμπαν όπου αντικείμενα φτιαγμένα από ξύλο ή άλλα άψυχα υλικά, παίρνουν ζωή.
Ίσως η μεγαλύτερη ευθύνη κάθε καλλιτέχνη στο πεδίο του κουκλοθεάτρου, ανεξαρτήτου γλώσσας, εθνικότητας ή υπόβαθρου, είναι να ξυπνήσει αυτό το «παιδί» στις καρδιές των χιλιάδων συνανθρώπων μας που μολύνουν τον πλανήτη με αίμα και βία.
Το κουκλοθέατρο κι εμείς -οι θαυμαστές αυτής της προγονικής κληρονομιάς- είμαστε λοιπόν υπεύθυνοι να βοηθήσουμε να μειωθεί το κακό και η έχθρα στην ανθρώπινη οικογένεια, και να βοηθήσουμε τους άλλους να θυμηθούν την παιδική ηλικία, τις χαρές και τα υπέροχα όνειρά της...
Σήμερα γιορτάζουν όσοι ξυπνούν το παιδί μέσα μας, όσοι αγαπούν το κουκλοθέατρο από καρδιάς:
Χαρούμενη Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου!
Behrooz Gharibpour
* Μουμπάρακ: ο παραδοσιακός Ιρανικός Φασουλής
Ο Behrooz Gharibpour γεννήθηκε στο Sanandadj (κεντρικό Ιρανικό Κουρδιστάν) το 1950. Από 14 χρονών ασχολείται με το θέατρο. Σπούδασε στο Ιραν, στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης (1970-1974) και στην Ιταλία, στην Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Silvio d´Amico
(1977-1979). Έχει ιδρύσει πολλά θέατρα, πολιτιστικά κέντρα και ένα θεατρικό μουσείο και μετά από μια μεγάλη πορεία στο θέατρο διευθύνει τον εταιρεία κουκλοθεάτρου ARAN, αλλά και την Ιρανική Εθνική Όπερα, ανεβάζοντας μεγάλες παραγωγές όπως τους Άθλιους του Ουγκώ, τον Μάκβεθ, κ.α.
Είναι επίσης επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεάτρου και Κινηματογράφου της Γεωργίας.
[μετάφραση από τα αγγλικά: ΣΜ]
Βιβλιοθήκη Unima |
